ഓരോ യാത്രയും ഓരോ അനുഭവങ്ങളാണ്. ഒരു നൊടിനേരമോ ഇടയ്ക്കെപ്പഴോ
അവിചാരിതമായി കിട്ടുന്ന ഒരു വാക്കോ പുഞ്ചിരിയോ പോലും അടി തട്ടില്
ചലനങ്ങള് സൃഷ്ടിക്കുന്ന തരം അനുഭൂതി..
ഒരു 'വയനാടനുഭവം' കഴിഞ്ഞു ആഴ്ച രണ്ടു കഴിഞ്ഞിട്ടും മനസ്സില് ഉടക്കി കിടക്കുന്ന, അകം ചന്ദനം പൂശുന്നൊരു പുഞ്ചിരിയും അതില് കുളിര്പ്പിക്കുന്ന ഒരു 'ചേട്ടായീ..' വിളിയുമുണ്ട്!
ഈ ഉദാസീനതയ്ക്ക്, ഗണപതി കല്ല്യാണം പോലെ നീണ്ടുപോകുന്ന ഉത്തരവാദിത്തങ്ങളില് നിന്നും ബഹുദൂരമുള്ള ഒളിച്ചോട്ടത്തിന്, പ്രായംകൊണ്ടു ആര്ജിക്കേണ്ടതെന്നു പേരുകേട്ട പക്വതയ്ക്ക്, ഇതിന്റെയെല്ലാം പ്രതീകാത്മകമെന്നോണം ആവിഷ്കരിച്ച നീട്ടി വളര്ത്തിയ താടിയ്ക്ക്, പിരിച്ചുവച്ച മീശയ്ക്ക്, എല്ലാത്തിനും മീതെ ഒരു നേര്പെങ്ങള് ഉണ്ടായിരുന്നൂവെങ്കിലെന്നൊരു ഇനിയൊരിക്കലും നടക്കാനിടയില്ലാത്ത ആഗ്രഹം മുളച്ചുപൊങ്ങി വരുന്നുണ്ട്! അര്ത്ഥമില്ലാതെപോയ, എന്നാല് തീഷ്ണവും വസന്തം പോലെ സുന്ദരവുമായിരുന്ന ഒരു പ്രണയകാലം കുറഞ്ഞ കാലയളവിലേക്കായി മാത്രം സൃഷ്ടിച്ച ലക്ഷ്യബോധവും, ആ ബോധം വഴിതിരിച്ചുവിട്ട ഒരിക്കല് ഇനിയില്ലെന്ന് സുല്ല് പറഞ്ഞ് ഉപേക്ഷിച്ചിട്ടുകൂടി സ്വീകരിക്കേണ്ടി വന്ന ഈ ജീവിതത്തില് കാലുറപ്പിച്ചു നേരെ നില്ക്കാന് പഠിച്ചുകൊണ്ടേയിരിക്കുമ്പോള്, അന്ന് കാണിച്ച ആത്മാര്ത്ഥതയുടെ പാതിയെങ്കിലും താണ്ടി കഴിഞ്ഞ വിരഹകാണ്ഡത്തിനിപ്പുറം കാട്ടികൂടെ എന്നൊക്കെ സ്വയമേ ചോദിച്ചു തുടങ്ങുമ്പോഴാണ് വെറുതെ ഒരു കാര്യോം ഇല്ലാതെ ഇങ്ങനെയൊക്കെ അന്യായമായി തോന്നിപോകുന്നത്! അകന്നുപോയൊരു ലക്ഷ്യമോ മങ്ങിപോയൊരു ഉത്തരവാദിത്തബോധമോ തിരിച്ചുപിടിക്കാന് ശക്തിയുള്ളത്ര വലിയ ഒരു കാരണമായി, ഉയര്ത്തിയെടുക്കേണ്ട ജീവിതനിലവാരത്തെ കുറിച്ചുള്ള ചിന്തകള്ക്ക് പറ്റാതെ പോകുന്നിടത്ത് ഒരു ആങ്ങളചെറുക്കന് അത്ഭുതകരമായ മാറ്റം വരുത്താന് പറ്റുമായിരുന്നൂവെന്നു മനസ്സ് പറയുന്നുണ്ട്!
ഇതെല്ലാം 'ചേട്ടായീ..' എന്നൊരു മധുരശബ്ദത്തില് നിന്നും മനോഹരമായൊരു പുഞ്ചിരിയില് നിന്നും മാത്രം ഉയര്ന്നുവന്ന ചിന്തകളാണ് എന്നോര്ക്കുമ്പോള് അതിശയോക്തി തോന്നുന്നുവെങ്കില് പരസ്പരം പാരവച്ചും കളിയാക്കി ചിരിച്ചും ഗുസ്തി പിടിച്ചും പലവിധം സ്നേഹിച്ചു മത്സരിക്കുന്ന മൂന്നു ആണ്വേഷങ്ങള്ക്കിടയില് വളകിലുക്കികൊണ്ട് ഒരു കൊച്ചുസുന്ദരി ഇരുന്നു പുഞ്ചിരിക്കുന്നതായി സങ്കല്പ്പിച്ചാല് മതി!
ഇല്ലാതെപോയ അവള്ക്കു കൊടുക്കാനാകാതെപോയ അനന്തമായ സ്നേഹത്തെക്കുറിച്ച് ഞാനും ഓര്ക്കാം! വെറുതെ!
ഒരു 'വയനാടനുഭവം' കഴിഞ്ഞു ആഴ്ച രണ്ടു കഴിഞ്ഞിട്ടും മനസ്സില് ഉടക്കി കിടക്കുന്ന, അകം ചന്ദനം പൂശുന്നൊരു പുഞ്ചിരിയും അതില് കുളിര്പ്പിക്കുന്ന ഒരു 'ചേട്ടായീ..' വിളിയുമുണ്ട്!
ഈ ഉദാസീനതയ്ക്ക്, ഗണപതി കല്ല്യാണം പോലെ നീണ്ടുപോകുന്ന ഉത്തരവാദിത്തങ്ങളില് നിന്നും ബഹുദൂരമുള്ള ഒളിച്ചോട്ടത്തിന്, പ്രായംകൊണ്ടു ആര്ജിക്കേണ്ടതെന്നു പേരുകേട്ട പക്വതയ്ക്ക്, ഇതിന്റെയെല്ലാം പ്രതീകാത്മകമെന്നോണം ആവിഷ്കരിച്ച നീട്ടി വളര്ത്തിയ താടിയ്ക്ക്, പിരിച്ചുവച്ച മീശയ്ക്ക്, എല്ലാത്തിനും മീതെ ഒരു നേര്പെങ്ങള് ഉണ്ടായിരുന്നൂവെങ്കിലെന്നൊരു ഇനിയൊരിക്കലും നടക്കാനിടയില്ലാത്ത ആഗ്രഹം മുളച്ചുപൊങ്ങി വരുന്നുണ്ട്! അര്ത്ഥമില്ലാതെപോയ, എന്നാല് തീഷ്ണവും വസന്തം പോലെ സുന്ദരവുമായിരുന്ന ഒരു പ്രണയകാലം കുറഞ്ഞ കാലയളവിലേക്കായി മാത്രം സൃഷ്ടിച്ച ലക്ഷ്യബോധവും, ആ ബോധം വഴിതിരിച്ചുവിട്ട ഒരിക്കല് ഇനിയില്ലെന്ന് സുല്ല് പറഞ്ഞ് ഉപേക്ഷിച്ചിട്ടുകൂടി സ്വീകരിക്കേണ്ടി വന്ന ഈ ജീവിതത്തില് കാലുറപ്പിച്ചു നേരെ നില്ക്കാന് പഠിച്ചുകൊണ്ടേയിരിക്കുമ്പോള്, അന്ന് കാണിച്ച ആത്മാര്ത്ഥതയുടെ പാതിയെങ്കിലും താണ്ടി കഴിഞ്ഞ വിരഹകാണ്ഡത്തിനിപ്പുറം കാട്ടികൂടെ എന്നൊക്കെ സ്വയമേ ചോദിച്ചു തുടങ്ങുമ്പോഴാണ് വെറുതെ ഒരു കാര്യോം ഇല്ലാതെ ഇങ്ങനെയൊക്കെ അന്യായമായി തോന്നിപോകുന്നത്! അകന്നുപോയൊരു ലക്ഷ്യമോ മങ്ങിപോയൊരു ഉത്തരവാദിത്തബോധമോ തിരിച്ചുപിടിക്കാന് ശക്തിയുള്ളത്ര വലിയ ഒരു കാരണമായി, ഉയര്ത്തിയെടുക്കേണ്ട ജീവിതനിലവാരത്തെ കുറിച്ചുള്ള ചിന്തകള്ക്ക് പറ്റാതെ പോകുന്നിടത്ത് ഒരു ആങ്ങളചെറുക്കന് അത്ഭുതകരമായ മാറ്റം വരുത്താന് പറ്റുമായിരുന്നൂവെന്നു മനസ്സ് പറയുന്നുണ്ട്!
ഇതെല്ലാം 'ചേട്ടായീ..' എന്നൊരു മധുരശബ്ദത്തില് നിന്നും മനോഹരമായൊരു പുഞ്ചിരിയില് നിന്നും മാത്രം ഉയര്ന്നുവന്ന ചിന്തകളാണ് എന്നോര്ക്കുമ്പോള് അതിശയോക്തി തോന്നുന്നുവെങ്കില് പരസ്പരം പാരവച്ചും കളിയാക്കി ചിരിച്ചും ഗുസ്തി പിടിച്ചും പലവിധം സ്നേഹിച്ചു മത്സരിക്കുന്ന മൂന്നു ആണ്വേഷങ്ങള്ക്കിടയില് വളകിലുക്കികൊണ്ട് ഒരു കൊച്ചുസുന്ദരി ഇരുന്നു പുഞ്ചിരിക്കുന്നതായി സങ്കല്പ്പിച്ചാല് മതി!
ഇല്ലാതെപോയ അവള്ക്കു കൊടുക്കാനാകാതെപോയ അനന്തമായ സ്നേഹത്തെക്കുറിച്ച് ഞാനും ഓര്ക്കാം! വെറുതെ!
അതു ശരിയാണ്.
ReplyDelete